Bizkaiko Foru Aldundiak antolatutako ERTIBIL BIZKAIA arte bisualen erakusketa ibiltaria Bilboko Rekalde Aretoan hasiko da eta, Basauri, Arrigorriaga eta Santurtziko udalerrietatik igaro ondoren, 2023ko urtarrilaren 8an amaituko da Balmasedako Horcasitas jauregian.
Hauek dira ERTIBIL BIZKAIA 2022ko sarituak: Alazne Zubizarreta, ‘Clotted Cream’ lanagatik (lehen saria), Lucia Pedregal/Luchin, ‘Luchinismo. Serie I’ lanagatik '(bigarren saria) eta Mar de Dios, ‘Tres Satori’ lanagatik (hirugarren saria).
Aurtengo planteamendua beste hamabost artistak osatuko dute: Xabier Achurra, Izaskun Araluzea Itza, M. Benito Píriz, Lide Mikele Billelabeitia, Leo Burge, Ane Diez de Ulzurrun Rey, Iratxe Esteve Cuesta, Raquel F. Couto, Maider Gonzalo Salceda, Paula Huarte Cosin, Beñat Krolem, Mireya Moral Alzaga, Mikel Serna Bermejo, Amaya Suberviola eta Diego Vivanco.
1983an lehenengo edizioa egin zenetik, ERTIBILek beren sorkuntza-lana Bizkaian garatzen duten eta gorabidean dauden artistak babestu eta bultzatu nahi ditu.
40. edizio honetan, 70 sortzailek parte hartu dute, eta teknika eta espezialitate guztietan oinarritutako lanak aurkeztu dituzte; horien artean, erakusketa osatzen duten hemezortzi obrak hautatu dira.
Lorea Bilbao Ibarra andrea, Euskara, Kultura eta Kiroleko foru diputatuak adierazi duenez, "ERTIBILi buruz hitz egitea Bizkaiaren arte sorkuntzaz, talentuaz eta berrikuntzaz hitz egitea da, arteaz hitz egitea da. Sortzaile hasiberrien arte-espektroaren berritzaileenetarikoa erakusten du. Izan ere, erakusketa ibiltari hau bere berrogeigarren ediziora iritsi da eta egungo bultzada sortzailearen tenperatura neurtzeko proiektu gisa finkatu da".
ERTIBIL BIZKAIAren aurreko bi edizioetan atzeratu egin ziren lehiaketaren irabazleak saritzeko Japoniako egoitza artistikoak, COVID-19ak sortutako egoeragatik. Horregatik, 2020, 2021 eta 2022ko edizioetako saridunek aurten egonaldi artistikoak egingo dituzte.
Gaur egun Done Japoniara bidaiatu dute 2020an saria jaso duten pertsonek: Helana Goñi, Maite Leyún eta Daniel Llaria. Era berean, Iñigo Varonak, Nora Aurrecoecheak eta Natalia Suarezek Niponiako herrialdera bidaiatu dute 2021eko edizioaren irabazle gisa. Hala, egoitza artistikoez gozatzen ari dira honako espazio hauetan:
Gainera, artistek 3331 Arts Chiyoda 'arte-zentro independentean erakutsi ahal izango dituzte beren lanak. Zentro horren egoitza Rensei Junior High School berrituan dago, Chiyoda hiriko eskola publiko zahar batean.
Epaimahaia honako hauek osatu dute: Iñigo Varona, Ertibil 2021 irabazi zuen artista; Naia del Castillo, artista eta UPV/EHUko Arte Ederretako irakaslea; Jaime Cuenca filosofo eta arte-kritikaria; eta Miriam Alzuri Milanés, Bilboko Arte Ederren Museoko kontserbatzailea eta erakusketaren harira argitaratutako liburuko testuen egilea.
Edizio honetan, Rekalde Aretoak lankidetzan jarraitu du Euskal Herriko Unibertsitateko Ondare kudeaketa eta erregistroko Kultura Ondareen Kontserbazio eta Zaharberritzeari buruzko Graduarekin, Katrin Alberdi irakasleak gidatutako ikasleen parte-hartzearen bidez. Beatriz Casaresek, Miren Rodríguezek eta Laura Solagaistuak modu aktiboan lagundu dute Ertibil Bizkaia 2022ko edizioan, proiektuari ideia berriak ekarriz.
Ertibil-Bizkaia 2022 ekitaldia
Bilboko Errekalde Aretoan hasiko da uztailaren 14an, eta urriaren 12ra arte egongo da. Ondoren, Basauriko Ariz Dorrean jarriko da ikusgai, urriaren 17tik azaroaren 6ra, eta, ondoren, Arrigorriagako Euskaldunberri Erakusketa Aretora iritsiko da. Bertan, azaroaren 7tik 27ra bisitatu ahal izango da. Hurrengo geralekua Santurtziko Torre Jauregia izango da, eta azaroaren 28tik abenduaren 18ra arte egongo da bertan. Azkenik, Ertibil Bizkaia 2022 Balmasedako Horcasitas jauregia iritsiko da abenduaren 19tik 2023ko urtarrilaren 8ra.
Informazioa eta inskripzioak : 944068532 edo salarekaldey bizkaia.
Artista Sarituak
1. saria
Alazne Zubizarreta (Arrasate, Gipuzkoa, 1994)
Clotted Cream, Akuafortea eta urtinta paper gainean
Hogeita bost estanpak osatzen dute lana, eta narratibitate ireki eta iradokitzailea osatzen dute. Guztietan, espazioa elementu eta forma geometrikoetatik abiatuta artikulatuta dago, batzuetan lauak, beste batzuetan dameroak edo erretikulak osatuz, eta horien gainean Zubizarretak grafikotik atzemandako ikus-elementuen katalogo ikaragarri bat zabaldu du.
2. saria
Lucía Pedregal (Cangas de Onís, Asturias, 1997)
Serie I. Luchinismo
Argazkigintza digitala, paperaren gainean inprimatua
Saritutako lanean Tino, bere katua, errekonozimendu-ariketa batean erretratatzen ikusten dugu -baita irauteko eta oroimenerako nahia ere -; ariketa hori urtean behin egiten du Pedregalek, bere bizitza animaliarekin partekatzen duenetik. Argazkia hiru piezako serie baten parte da, antzeko dimentsioduna, eta artistak honakoa aitortzen du: "maitasunaren bidez eta hori nire loturetan eta nire bizitzan agertzen den moduaren bidez gizarte eta eguneroko erotikotasunaren jolasean sartu nahi nuen".
3. saria
Mar De Dios (Barakaldo, Bizkaia,1992)
Tres Satori, Zeramika, engobea, zilarrezko distira
Tres Satori hitzak japoniar berbari egiten dio erreferentzia, zen budismoan argiztapena aipatzeko erabiltzen dena, lurreko esperientzia gainditzea ahalbidetzen duen kontzientzia- eta ulermen-unea. Lan artistikoan hain bereizgarria den adimenik gabeko une hori da Mar de Diosi berreskuratzea interesatzen zaiona. Antzeko tamaina duten obrek mugakide diren objektu gisa funtzionatzen dute, eta pieza arrunten erreferentziak sumatzen dira, haiek erabiltzeko eta gozatzeko gonbidapen gisa.
Xavier Achurra (Sao Paulo, Brasil, 1997)
Xavier Achurrak bideotik eta argazkigintzatik abiatuta lan egiten du prozedura tekniko analogiko eta digitalen erabilera inplikatzen duten proiektuetan. Todos los instantes previos lanean, adibidez, errebelatu kimiko tradizionalak erabili ditu, bai eta emaitzazko irudia digitalizatzeko eta inprimatzeko hainbat prozesu ere, gero digitalki inprimatu aurretik eskanografiatu eta zabaldu zena.
Izaskun Aralucea Itza (Bilbao, 1994)
Aralucea Itzaren lana orain arte pinturaren eta marrazkiaren barruan garatu da. Bi diziplina horietan, hainbat teknika eta formaturekin, argiaren presentzian, kolorean eta forma organiko eta geometrikoen arteko konposizio-harremanetan interes handia duen lan abstraktu bat egin du, eta askotan paisaien, irudien eta itzalen iradokizunak agertzen dira.
M. Benito Píriz (Durango, Bizkaia, 1992)
M. Benito Pírizek bere eskulturak pieza eta mekanismo konbinagarriez -eta ordezgarriez- osatutako gailu gisa ulertzen ditu, bere lan-beharren arabera. Hala gertatzen da gazteen hiri-kulturaren munduan ere -bere praktika artistikoaren funtsezko osagaietako bat, idazketa, poesia edo bideoaren arloan ere garatu dena-, non joerak iraungi egiten diren beste batzuk sortu ahala, eta hala gertatzen da Mochila Piketen ere, Mochilas (2020) aurreko proiektuko beste eskultura batzuetako zatiekin osatua.
Lide Billelabeitia (Mungia, Bizkaia, 2001)
Erein Billelabeitiak 2021ean Ereñozar mendian (Ereño, Bizkaia) egin zuen ekintzaren lekukotza da. Bertan, beste artista lagun baten laguntza izan zuen. Bideoan, bi neskak mendiaren 447 metroko altitudea ibiltzen ditugu, bata bestea kargatuz egindako igoera.
Leo Burge (Londres, 1991)
Marrazkia, pintura eta eskultura Leo Burgeren ohiko lanaren parte dira, baina horietako bakar bat ere ez da identitate kategorikotzat hartu behar idazketa ere barne hartzen duen proiektu artistiko batean, ez hainbeste bere ikerketaren euskarri teoriko gisa, baizik eta bere lana eta, batzuetan, beste ikaskideena gogora ekartzeko bide gisa.
Ane Díez De Ulzurrun (Iruñea, 2001)
Bokazio artistiko goiztiarra izan du Diez de Ulzurrunek, eta pinturaren eta, batez ere, marrazkiaren esparruan oinarritzen du bere lana. Azken hori etengabeko pizgarria da oraindik prestakuntza-aldian dagoen sortzaile batentzat, eta haren ikusizko kulturak Europako pintura garaikidearen izen batzuetan (Per Kirkeby, Alice Neave, Saratormenta, Michael Swaney) ez ezik, komikietako ilustratzaile eta marrazkilari askoren lanean ere erreferentziak aurkitu ditu.
Iratxe Esteve (Gijón, 1997)
Iratxe Esteveren ikerketa-proiektuek oso modu pertsonalean jorratzen dituzte paisaiarekin lotzen gaituzten lotura afektiboak, bai eta paisaiak sustraitze- eta deserrotze-prozesuen eraikuntzan duen pisua ere. Bar Restaurante Cuatro Vientos proiektuan, 2021eko abenduaren 21ean Peñas lurmuturrean (Gozón, Asturias) ateratako hiru argazki aurkezten ditu. Eskualde horren iparraldeko muturrean kokatua, leku malkartsua eta aldapatsua da, artistaren espaziorik gogokoenetako bat.
Raquel F. Couto (Pontevedra, 1999)
Hautatutako obran, azken urteetako dokumentalaren ezaugarri den borondate esperimentalarekin, Coruña hiria Tuyrekin (Pontevedra) lotzen duen 550 errepide nazionaleko 125. kilometroan gertatutako gertakari batzuen kontakizuna jorratzen du Coutok.
Maider Gonzalo (Erandio, Bizkaia, 1994)
Mi Crush lanean, pinturaren esparruan barneratzen da, eta koloretako zinta itsaskorra duen taula baten gainean, material arrunt, merke bat lantzen du, lurzoru-lan iradokitzaile eta probokatzaileren bat egiteko erabili duena.
Paula Huarte Cosin (Aoiz, Navarra, 1994)
Armada txiki bat balitz bezala, zazpi haur-irudik, belar artifizialaren zazpi zatiren gainean jarriak, ordenan eta isilean eratzen dute, bi lerrotan banaturik. Denak zutik daude, oinutsik, hankak elkartuta, besoak eta eskuak gorputzari itsatsita eta burua tente, beira esferikozko burbuila-eskafandraz babestuta.
Beñat Krolem (Barakaldo, Bizkaia,1990)
Bahut eskultura-lan bat da, altzarien kontzeptuari eta mugimenduaren nozioari egindako erreferentzietatik sortzen dena. Dimentsio aldakorrak ditu, eta gai da ingurunera egokitzeko, tamaina eta izatea aldatzeko, esleitzen zaizkion espazio-baldintzen arabera.
Mireya Moral (Barakaldo, Bizkaia, 1999)
Volver al cruce Insistir/Resistir izan zen Miraya Moralek Gradu Amaierako bere lanari eman zion izenburua, abiapuntu hau eta denboraren joanean lotura komuna duten bere beste argazki-lan batzuk egiteko. Hautatutako obran, zuri-beltzeko bi argazkik "irudi bakarra" osatzen dute, egilearen esanetan.
Mikel Serna (Bilbao, 1987)
Mikel Serna Bermejoren lana marrazkitik eta diseinu grafikotik abiatzen da eta collage eta argazki-irudien metaketaz baliatzen da, horietako asko sare sozialen hormetan eta Grindr, Scruff, Wapo edo Machobb bezalako zita-aplikazioetan aurkitutakoak.
Amaya Suberviola (Mendavia, Navarra, 1993)
Gailu informatiko batean monitorea seinalerik gabe geratzen denean eta pantailak informazioa ikusteko aukerarik ematen ez duenean, kolore lauak igortzen ditu. No signal (PLC-002) Suberviolak 2021ean hasi zuen Pantallas proiektuaren parte da. Bertan, digitalki egindako beste irudi batzuetatik abiatuta irudi piktorikoak sortzea ikertzen du.
Diego Vivanco (Barakaldo, Bizkaia, 1988)
Gure eguneroko ingurunean oraindik ere aurki ditzakegun iragarki-taula batean bezala (mezuak, albisteak eta abisuak uzteko espazioak), El orden de los factores lanean ordenan jarrita, sailkatuta, hirurogeita bat erosketa-zerrenda agertzen dira. Diego Vivancok etxeko nahitaezko konfinamenduaren hilabeteetan -2020an COVID-19a sartu ondoren- aurkitu dituen eta jabeek benetakoak, galduak edo baztertuak diren oharrak dira.
