Kazabal artistak, erretratuaren bidez, etxegabetasunaren eta besteren begiradaren berezko errealitateen lagin bat sortzen du, eta adierazpen bisual horri eusten dio. Artelanek eraiki zituztenen ahotsen soinu-erregistroa dute.
Ikuspegi espresionista duen erretratuaren eta soinu-erregistroaren bidez, Kazabalek, gaur egun UPV/EHUko Arte Ederretako graduko ikaslea denak, etxegabetasunaren eta droga-mendekotasunaren errealitateei balioa emango dien obra multzo bat sortu nahi izan du, zehazki emakumearen ikuspegitik. Proposamen honek gaur egun ezarritako elkarrizketa baztertzeko borrokatzen du, horren bidez pertsona horiek patologizatzen eta estigmatizatzen dituen ingurunea sortzen baita.
