Protagonistak bakarkako bidaia egiten du “Artxipielago”n, biolontxelo baten musikak eta berarekin batera eraldatzen den paisaiak lagundurik, une batzuetan zintzilik, eta bestetan, aireko dantzan.
Lanaren abiapuntua objektuekiko eta elementu eszenografikoekiko harreman sentikorra eta sentsoriala da. Haiek guztiak biziberritu egiten baitira, haien eta interpretearen artean sortzen den harremanaren bidez. Beste gorputz bat balira bezala tratatzen dira. Elkarreragin horren ondorioz, interpreteak, aldi berean, bere emozioak azalerarazten ditu.
Lurraren pisutasuna, esekita dagoen harearen arintasuna, gure ibili urduria, altueratan gertatzen den ikuspegi-aldaketa...
Nola ikusarazi muina?
Emanaldiaren ondotik, topaketa talde artistikoarekin.
