Torcidxs antzezlan bat da, umore klabean hizkuntza posironikoa besarkatzen duena. Teknika eta fikzioa bereizten dituen lerroa lausotzen duten kode metateatralak erabiltzen ditu. Ikusleek iritzia emateko, ikuskatzeko eta epaitzeko aukera dute. Antzerkia barrutik erakusten du gorputz okertu bat balitz bezala – burdinez eta kablez zeharkatua –, ezinezko zuzentasuna lortu nahi duena. Lau interpretek gauza bera izateko nahia gorpuzten dute, epaien eta identitateen joko bat eraginez, epaia ospatzeko dena hautsi nahi duena.