Klasikoak, modernoak eta bitxiak. Zinemaren istorio feministak zikloaren barne.
Poeta, dantzaria, aktorea eta zinemagilea zen Jeanne Roques, izengoitiz Musidora. Mugimendu surrealistaren musa izan zen Louis Feuilladeren Les Vampires (1915) serialean egindako lanari esker, eta hogeiko hamarkadaren hasieran hiru film sailkaezin filmatu zituen Espainian: karlistadetan girotutako film belikoa (Euskadin filmatutako lehen film luzeetako bat), Pour Don Carlos (1921), Jaime de Lasuének batera zuzendua; urtebete geroago (baita Lasuénekin ere) melodrama hau, amodiozko triangelu bat kontatzen duena toreatzaile baten (Musidoraren orduko bikotekideak antzeztua, Antonio Cañero burtzikari kordobarrak), ostatu bateko zerbitzariaren eta atzerritar misteriotsu baten artean (biak Musidorak berak antzeztuak); eta, azkenik, zezenketari buruzko La tierra de los toros (1924) dokumental ezohikoa.
Fitxa teknikoa:
(film mutua / intertituluak: euskara, frantsesa)
Junta gaztea bakartuta bizi den mendi batean. Gailurrean, argi urdin batek distira egiten du ilargi beteko gauetan. Inguruko herrietako gazte batzuk hil dira argira iritsi nahian, baina Juntak bakarrik lortu du hori; hargatik, bertako biztanleek sorgintzat hartu eta saihestu egiten dute. Arnold Fancken mendiko film ezagunetan aktore gisa ospea lortu ondoren, Leni Riefenstahlek maitasunari eta mendiari buruz Dolomitetan filmatutako istorio honekin egin zuen debuta zuzendaritzan.
Fitxa teknikoa:
Hizkuntza: alemana, italiera, euskarazko azpitituluekin