Cortázar en juego lanean guztia da iradokitakoa, imajinatutakoa, amestutakoa edo, agian, igurtzitakoa. Irratsaio bat hasten da, airean gaude, espero denetik kanpo. Mugikorrik gabeko gizarte batean gaude, eboluzionatzen duenean inboluzionatzen duena, artea, kolorea, kanpai-galtzak... 70eko hamarkadako urteak dira, soinu mehatxatzaileak entzuten ditugu, beste soinu batzuek jazz klasiko eternalera garamatzate; garai bateko hiriaren soinuen oihartzuna, semaforoak antxeten habia izaten ez zirenekoak.
Egile argentinarraren testuetatik abiatuta sortutako ikuskizuna da Cortázar en juego, haren munduen barrena hark erabilitako hitzen espresio-indarrarekin, istorioen erakargarritasunarekin eta istorioetako pertsonaien enigmarekin egindako antzerki-bidaia. Bata bestetik sortzen diren elkarri lotutako istorioak, panpina errusiarren joko batean bezala, istorio gurutzatuak, beren korrespondentzia propioa bilatzen duten istorioak, toke-jokoan bezala. Corta´zarren testuetan hain indartsua den musika orain elementu konplizea izango da, batasun-eragile bat.
