Oraingoan, Euskal Herritik kanpoko konpainien lau pieza bilduko ditu Dantza Gauak. Martxoko edizioan bezala, bi zatitan banatuko da emanaldia: lehenengoan, hiru pieza labur ikusi ahal izango ditugu; eta, bigarrenean, iraupen luzeagoko lana aurkeztuko da.
2024ko deialdian, Trïadek Dantzalabean, Barakaldo Antzokiko dantzarako espazioan, egoile izanda sortzeko laguntza jaso du.
CÍA. KIKO LÓPEZ | HONEST
Ordutegia: 19:00
Iraupena: 13 min
Narratiba hunkigarri honetan, protagonista objektu baten animazioan murgiltzen da, gizakiaren berezko edertasuna esploratzen duen barne erronka bat piztuz. Bidaia horren bitartez, jokoaren eta arbuioaren lurrak aurrez aurre jartzen ditu, begirada hauskor eta zintzoa azaleratuz. Protagonistaren eta objektuaren arteko harremana onarpen propioaren ispilu bihurtzen da, gizateriaren konplexutasunak arakatuz.
ÀNGEL DURAN PERFORMING ARTS | CLINCH
Ordutegia: 19:15
Iraupena: 23 min
Gizonek elkarri kolpeka ukitzen dute elkar. Clinch esaten zaio, boxeoaren munduan, bi borrokalariek elkar besarkatu eta blokeatzen duten uneari, arbitroak banatzen dituen arte. Aurkariarengana ahalik eta gehien hurbiltzea da asmoa, haren erasotik babesteko. Clinchak zalantzan jartzen ditu maskulinitate garaikidearen aginduak, eta nola gizonak beste gizon batzuek interpelatuak sentitzen diren euren gizontasuna eta identitatea publikoki berresteko. Gizonek beren ahultasuna ez berresteko dituzten segurtasun gabeziak ezin adierazteari egiten dio erreferentzia.
COLECTIVO GLOVO | TRÏADE (estreilandia)
Ordutegia: 19:45
Iraupena: 15 min
Bazen behin gizarte bat jainko-jainkosak hiltzat eman zituena eta emakume batzuei sinbolo zaharrak bereganatzen utzi ziena. Emaitza kode independente bat izan zen, positronikoa, norberaren barrean, konplizitatean eta hizkuntzan oinarritua.
CÍA. SILVIA BATET | OBLIVION
Ordutegia: 20:30
Iraupena: 50 min
Oblivion hitzak, ingelesez, “ahanztura, amnistia, edo barkamena” esan nahi du; eraldaketarako leku bat, doluaren eta hutsaren artean kokatua, oroitzapenaren eta ezerezaren artean. Oblivion purgatorio klasikoaren irudi bat izan liteke: trantsizio leku nagusia, zirkuluaren ideiak baldintzatua, gorputzak espazioan betiko alderrai ibiltzeak baldintzatua; espazioan zehar ibiltzean, joaten uztea balego bezala, sufrimendura lotzen gaituen guztiari uko egitea: oroitzapenak, desioak, identitatea. Alderrai ibiltzeak, latinez “vacare” hitzak, noraezean ibiltzea, flotatzea, herratua ibiltzea esan nahi du, baina baita “hutsik egotea” ere. Oblivion gero eta errazago egiten den bidea da, gero eta entropia handiagoko dantza. Azken finean, haragokoa eta ahanztura gauza bera izan litezke.
