Folklorea, elezaharrak, mitoak eta amandre-ipuinak aspaldidanik erabiltzen dira haurtzaroan, gaztetxo osasuntsu orok senez maite eta estimatzen baititu istorio fantastikoak, harrigarriak eta nabarmenki irrealak. Grimm eta Andersenen ipuin «hegalariek» zoriontasun gehiago eman die haurren bihotzei beste ezein giza asmaziok baino. Amandre-ipuin zaharrak, belaunaldiz belaunaldi baliatuak, «historikotzat» sailka daitezke honezkero haurren liburuen apaletan; horiek horrela, iritsi da garaia ipuin harrigarri berrien sailak osatzeko, non jeinu, iratxo eta maitagarri estereotipatuak desagerraraziko baitira, eta orobat garai bateko egileek moralaren izenean ipuin bakoitzean asmatzen zituzten odol-isuri ikaragarrizko pasarteak.
