Konpainiaren antzezlanen artean, nabarmentzekoak dira Antígona, Sin vergüezas, Happy End, Último tren a Treblinka edo El enjambre.
Orain, konpainia ospetsu hau bere azken lana aurkeztera datorkigu: El patio de las moreras, Sandra Ferrúsek —egile berri onenaren 2002ko Max Saria— idatzitako heriotzari buruzko ezinbesteko gogoeta. 6 urteko alabak zergatik hil behar dugun galdetu zion, eta hortik aurrera, Ferrúsek helburu izan zuen heriotza bezain naturala den zerbait naturalizatzea.
Hogei urte daramatza Isabelek bere jaioterritik kilometro askotara bizitzen, familiarengandik, sustraietatik eta hazi zen tokitik urrun. Amparo, bere ama, gaixotu egingo da, eta Isabel etxera itzuliko da haren zaintzaz arduratzera... Bat-batean, etxeak, usainek, soinuek, objektuek, argiek... haurtzarora eramango dute Isabel, nerabezarora, bere amets eta traumetara, bere uste eta ilusioetara, amodioetara... Oroitzapen zoragarriak, haurtzaroari buruzko oroitzapen guztiak bezalaxe, nahastu egiten baitira izan zena, uste duguna, gustatuko litzaigukeena eta kontatzen digutena.
Fitxa artistikoa:
Sarrerak: